هيچ‌گاه نمي‌توان شرايط 100% ايمن داشت. زيرا ، از ميان بردن همه‌ي خطرها ناممكن است. مرز ميان خطرناك و بي‌خطر ، قطعي نيست
هيچ‌گاه نمي‌توان شرايط 100% ايمن داشت. زيرا ، از ميان بردن همه‌ي خطرها ناممكن است. مرز ميان خطرناك و بي‌خطر ، قطعي نيست . بر پايه‌ي همين دلايل ، تلاش‌ها در جهت بهبود شرايط و كاهش خطر است . اين كار بر عهده‌ي مديريت ، مهندسان توليد ، مهندسان طراحي ، مسؤولان آموزش ، تيم‌هاي اداري ، مسؤول ايمني ، و بهداشت كارخانه ، كميته‌هاي ايمني و بهداشت كارخانه ، نماينده‌هاي شوراهاي كارگري و تك تك كاركنان است . در اين راستا ، بايد هر موضوع كاملاً جدي گرفته شود تا خطرها شناسايي شوند و از تبديل آنها به حادثه جلوگيري شود . حادثه ، همواره در كمين است. پس ، بايد با دورانديشي و احتياط عمل كرد و براي ايمن كردن محيط كار ، خطرهاي آن را شناسايي شوند و از تبديل آنها به حادثه جلوگيري شود .
روش‌هاي شناسايي خطرها ، دو گروه هستند : روش پس از رخداد (واكنشي) و روش پيش از رخداد حادثه(كنشي)
