در سالهاي اخير توجه به اهميت جنبه‌هاي رفتاري و فرهنگي مديريت ايمني در سازمان‌ها بطور گسترده‌اي افزايش يافته است چرا كه تحقيقات و بررسي هاي انجام شده بر حوادث بزرگي مانند پايپر آلفا و چرنوبيل، نشان داد عليرغم بكارگيري كليه فاكتورهاي مهندسي و حفاظت‌هاي شديد پتانسيل بروز حوادث بزرگ در صنايع با ريسك بالا همچنان وجود دارد. نكته قابل توجه اين است كه اين اشتباهات صرفاً بصورت خطاي يك فرد رخ نمي دهد بلكه اغلب در قالب يك فرهنگ رفتاري ناقص شكل مي‌گيرد.  لذا بايستي در صدد تقويت و افزايش سطح فرهنگ ايمني كه همانا نظام باورها و ارزشهاي مشترك يك سازمان، نسبت به ايمني كار است باشيم تا رفتارها ايمن‌تر گردد .در اين پژوهش پس از تبيين ساختار و جايگاه فرهنگ ايمني در سازمان، راهکارهاي ارتقاء فرهنگ ايمني در سازمان و چگونگي استقرار آن در شرکت مورد مطالعه که از صنايع ريخته گري مي‌باشد بيان گرديده است.

  نيروي كار هر كشور، به ويژه كشورهاي در حال توسعه بخش پر اهميتي از سرمايه ملي دانسته شده و از پايه‌هاي توسعه اقتصادي و اجتماعي به شمار مي‌روند.  بدون شک اقتصادي شكوفا و صنعتي خودكفا بدون داشتن نيروي كار سالم امكان پذير نخواهد بود. ازاين رو حفاظت از تندرستي نيروي كار و بهسازي محيط كار از اهميتي شايان توجه برخوردار است. آمار منتشر شده از طرف كشورها و مجامع مختلف بين المللي نشان مي‌دهد در مراكز بزرگ و كوچك صنعتي هر سال ميليونها نفر به علت حوادث ناشي از كار، جانشان را ازدست مي‌دهند و يا دچار نقص عضو شده، بيمار و يا از كارافتاده مي‌گردند و اين روند تلخ همچنان ادامه دارد.